Koordynatorki seminarium:
Dr Joanna Bielecka Prus jest adiunktem w Zakładzie Socjologii Ogólnej i Badań nad Migracjami Instytutu Socjologii Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie. Jej specjalnością naukową jest socjologia kultury . Zainteresowania naukowe Dr Bieleckiej – Prus skupiają się wokół metodologii badań jakościowych (w tym badania wizualne, performatyka, analiza dyskursu), współczesnych teorii socjologicznych, problemów społecznych oraz funkcjonowaniu instytucji kultury. Jest autorką i współautorką ponad 40 publikacji naukowych w języku polskim i angielskim. Najważniejsze publikacje z zakresu metodologii badań oraz socjologii kultury:
wybrane artykuły:
1.Metodologiczne implikacje założeń antropologii interpretacyjnej. W: Geertz a hybrydowa wersja antropologii interpretatywnej, A. Szafrański (red.). Wyd. KUL. Lublin 2011.
2.Normana K. Denzina projekt etnografii interpretacyjnej, w: Geertz. Dziedzictwo interpretacje dylematy, red. A. Szafrański, Wyd. KUL, Lublin, s. 193213
3.Hasło Wywiad skoncentrowany na problemie w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s.332334.
4.Hasło Teoria konstruktu osobistego, w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s. 291295.
5.Hasło Kod ograniczony i kod rozwinięty, w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s. 131134.
6.Hasło Fenomenografia w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s. 9194.
7.Hasło Etnografia mówienia w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s. 6972.
8.Hasło Emic i etic w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa 2012, s.6769.
9.Hasło Gęsty opis w: Słownik socjologii jakościowej, red. K.K. Konecki i P. Chomczyński, Difin, Warszawa2012, s.201206.
10.Paradygmat partycypacyjny w naukach społecznych. Wykorzystywanie danych wytworzonych przez badanych w analizie jakościowej, Rocznik Lubuski2013, 39, s. 2951.
11.Po co nam autoetnografia? Krytyczna analiza autoetnografii jako metody badawczej, Przegląd Socjologii Jakościowej, 2014, Tom X Numer 3, s. 7695.
12. Discursive Analysis of Auto/biographical Narratives: On the Basis of Prison Camp Literature, in: AutobiographyBiographyNarration, M. Kafar, M. Modrzejewska Świgulska (red.), Łódź 2014, s.4360.
13. Wykład jako performens. Performens jako wykład. Performatywne wymiary praktyki badawczej
Projekty badawcze:
1. Badania na temat recepcji sztuki zaangażowanej w wykluczonych dzielnicach Lublina: Pracownia Sztuki Zaangażowanej Społecznie „REWIRY”. Organizator: Centrum Kultury w Lublinie i Towarzystwo Edukacji Kulturalnej w Lublinie, projekt nr 19326/11/A4 finansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2012-1013
2. Perspektywa kulturalna Lublina badania nt. stanu sektora kultury w Lublinie i partycypacji. Projekt nr 05065/12 finansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urząd Miejski w Lublinie. 2012.
Aneta Pepaś-Skowron, Dyrektor Miejskiego Ośrodka Kultury w Dynowie (od marca 2011 r.). Absolwentka Uniwersytetu Marii-Curie Skłodowskiej w Lublinie, Instytut Pedagogiki: specjalność – animator i menedżer kultury, specjalizacja: teatr.
W latach 2003 – 2011. Asystent w Zakładzie Pedagogiki Kultury UMCS/nauczyciel akademicki. W 2013 r. ukończyła Program „Liderzy” Polsko Amerykańskiej Fundacji Wolności, edycja VIII; koordynator licznych projektów m.in. w ramach Programu Dom Kultury + inicjatywy lokalne, Programu ‘Równać Szanse”; półkolonii teatralnych w ramach programu „Lato w teatrze” Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego. W latach 2007-2014 koordynator widowisk plenerowych De-Novo realizowanych na stacji kolejki wąskotorowej w Dynowie. W 2015 r. koordynator projektu „Tam, gdzie jeszcze pieją koguty – etnoperformens weselny” więcej informacji: http://wesele.idynow.pl/
Ważniejsze publikacje:
1. „Studia Kulturowo – Edukacyjne”. T. 6(2011), nr 1, s. 77-90 „Historie kuchenne : od obserwacji pozytywistycznej (montowanie stałego punktu odniesienia) do doświadczenia obecności „Innego” (bycie wobec zmiany paradygmatycznej)” tekst na: http://www.skeces.pl/
2. „Pedagogika Kultury”, Wydawnictwo UMCS, Lublin
2008/Tom IV, Animacja kultury środowiska lokalnego – między teorią a praktyką pedagogiczną
2009/Tom V, Doświadczenie domu: refleksje pedagoga kultury (autoetnografie).
3. 2016 – Joanna Bielecka-Prus, Aneta Pepaś-Skoworn, „Dynowskie doświadczenia badań tradycji weselnej z zastosowaniem etnografii performatywnej w: „Sztuka i Dokumentacja”
Więcej: http://www.platformakultury.pl/artykuly/130670-aneta-pepas.html